Fukui Ume
แหล่งพลังชีวิตแห่งเขตวากาสะ "ฟุคุอิอุเมะ"

เกี่ยวกับ Fukui Ume

Fukui Ume (ฟุคุอิอุเมะ) มีประวัติการปลูกที่ยาวนาน ซึ่งมีตำนานกล่าวกันว่าเริ่มต้นขึ้นในสมัยเอโดะ ช่วงปีเท็มโป (1830-1844) ที่เมืองวากาสะ (ในอดีตเรียกว่าสามิคาตะ-อิราซึมิ)

การปลูกอุเมะได้เริ่มเป็นที่นิยมอย่างเป็นทางการตั้งแต่ช่วง เมจิ 15 (ปี 1882) และได้รับความนิยมในเขตต่างๆ ภายใต้ชื่อ "นิชิดะอุเมะ" จนกลายเป็นผลไม้ที่คนในพื้นที่รู้จักและคุ้นเคยกันดี

Fukui Ume มีพันธุ์ที่หลากหลาย เช่น Beni-sashi (เบนิซาชิ), Kensaki (เค็นซากิ), Shin-Heidayu (ชินเฮย์ดายุ) และ Fuku-dayu (ฟุคุดายุ)

■ คุณสมบัติของ Beni-sashi
Beni-sashi ชื่อของพันธุ์นี้เกิดจากสีแดงสดที่ปรากฏบนผลเมื่อสุก โดยเฉพาะในบริเวณที่ได้รับแสงแดด เหมาะสำหรับทำเหล้าบ๊วยและบ๊วยดอง ซึ่งบ๊วยดองจากพันธุ์นี้มีเนื้อหนาและให้รสสัมผัสชุ่มฉ่ำ

■ คุณสมบัติของ Kensaki
ชื่อ Kensaki มีที่มาจากปลายของผลที่ดูแหลมเล็กน้อย โดยผลจะมีขนาดใหญ่ตั้งแต่ต้นฤดูกาล เป็นพันธุ์ที่มักออกสู่ตลาดเป็นกลุ่มแรก เหมาะสำหรับใช้ทำเหล้าบ๊วยและน้ำเชื่อมอุเมะ

■ คุณสมบัติของ Shin-Heidayu
พันธุ์นี้ได้รับการลงทะเบียนจากสถานีทดลองด้านพืชสวนของจังหวัดในปีโชวะ 61 (1986) ตั้งชื่อว่า Shin-Heidayu เพื่อสืบทอดมาจากพันธุ์ Heidayu ที่มีมาตั้งแต่ยุคเอโดะ เป็นพันธุ์ที่ออกผลช่วงท้ายของฤดูกาล แต่ให้ผลผลิตสูงมาก และเหมาะอย่างยิ่งสำหรับทำบ๊วยดองที่มีคุณภาพยอดเยี่ยม

■ คุณสมบัติของ Fuku-dayu
Fuku-dayu เป็นพันธุ์ใหม่ที่เกิดจากการผสมระหว่าง Shin-Heidayu กับ Orihime และได้รับการลงทะเบียนในปีเฮเซ 17 (2005) ถึงแม้ว่าผลจะมีขนาดเล็กกว่าเล็กน้อย แต่ว่ามีผลผลิตสูงและออกผลเร็ว เหมาะสำหรับทำเหล้าบ๊วยและบ๊วยดอง ซึ่งถือเป็นพันธุ์ใหม่ที่มีศักยภาพในกลุ่ม Fukui Ume

วิดีโอที่เกี่ยวข้อง

รีวิว