บ๊วยฟุคุอิ

ต้นพลัมฟุคุอิ แหล่งพลังงานในภูมิภาควาคาสะ

บ๊วยฟุคุอิการแนะนำ

การเพาะปลูกบ๊วยฟุกุอิมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน กล่าวกันว่ามีต้นกำเนิดมาจากเมืองวากาสะ (เดิมคือ เมืองมิคาตะ อิราซุมิ) ในยุคเท็นโป (1830-1844) ในยุคเอโดะ
การเพาะปลูกบ๊วยเริ่มมีการปลูกอย่างจริงจังขึ้นในช่วงเมจิที่ 15 และเมื่อพูดถึงพื้นที่ที่ได้รับความนิยม จึงถูกเรียกว่า “บ๊วยนิชิดะ” และกลายเป็นที่นิยม
บ๊วยฟุคุอิมีหลากหลายพันธุ์ เช่น เบนิซาชิ (เบนิซาชิ) เคนซากิ (เคนซากิ) ชินเฮดะยะยุ (ชินเฮดะยะุ) และฟุคุดายุ (ฟุกุดายุ)
■ลักษณะของสายสะเก็ดสีแดง
ตามชื่อที่แนะนำ ส่วนที่มีแดดของ “ซาชิมิสีแดง” จะเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อผลไม้สุก
เหมาะสำหรับไวน์บ๊วยและพลัมดองและพลัมดองโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีลักษณะหนาเนื้ออ้วน
■ลักษณะของปลายดาบ
ชื่อ “ปลายดาบ” มาจากข้อเท็จจริงที่ว่าปลายผลมีคมเล็กน้อย
เนื่องจากลูกบอลเหล่านี้กลายเป็นลูกบอลขนาดใหญ่ในระยะเริ่มแรกพวกเขาจะถูกจัดส่งโดยการตัดยอดบ๊วยฟุคุอิเหมาะสำหรับไวน์บ๊วยและน้ำเชื่อมพลัม
■ลักษณะเด่นของชินเปทะยุ
พันธุ์นี้ได้รับการขึ้นทะเบียนที่ศูนย์ทดสอบพืชสวนประจำจังหวัดในโชวะ 612498 โดยตั้งชื่อว่า “ชินเปไดยุ” ตามชื่อของต้นบ๊วย “เฮดะดะยุ” ที่สืบทอดมาตั้งแต่สมัยเอโดะ
ถึงแม้จะเป็นพันธุ์ที่สุกช้าเล็กน้อย แต่ผลผลิตก็สูงมาก และคุณภาพของอุเมโบชิก็ยอดเยี่ยมมาก
■ลักษณะเด่นของฟุคุดะยุ
เป็นสายพันธุ์ใหม่ที่เกิดจากการข้าม “ชินเปทะยุ” และ “โอริฮิเมะ”พันธุ์นี้ได้รับการขึ้นทะเบียนที่ศูนย์ทดสอบพืชสวนประจำจังหวัดในปี 2005
ผลไม้ที่มีขนาดเล็กเล็กน้อย, แต่พวกเขาจะสุกในช่วงต้นและผลผลิตที่สูงมาก.เหมาะสำหรับใส่ไวน์บ๊วยและบ๊วยดอง และคาดว่าจะเป็นหน้าใหม่สำหรับบ๊วยฟุคุอิ